"Toen eind februari het aantal besmettingen in Nederland ook behoorlijk snel opliep, besefte we ons dat er iets heel heftigs gaande was."

​

- Astrid, 43

​

Suzan - I’m a nurse at the hospital and I worked at the Corona ward for a couple of weeks. This was something I wasn’t looking forward to at all.

However, what made it very bearable was the huge amount of food. Every ward got a huge fridge, and every day they put wraps and sandwiches in it. Sometimes we even got sponsored food. One time Ajax ordered a food menu at Ron Blauw for the entire ward. So that was actually really nice. Every day, when I came to work, it was like ‘hmmm what are we going to eat today, what kind of snacks would they give us now?’ 

But all that food, with very little exercise made that… well that I gained quite some weight in the last period. 
 

​

Frank - I’m a trauma surgeon in Amsterdam. During the Corona period I coordinated the distribution of hospital beds for the region North-Holland and Flevoland. This means that, especially in the beginning, when a lot of patients from Brabant needed a spot and the hospitals over there were full, they were welcome with us. I ended up helping to move 130 patients to the right hospital. 

We are now preparing for the second wave, if it’s still coming. I don’t hope so of course. Because we survived this wave, and I hope that if there is going to be a second wave, it won’t be more intense then the first one. Because we had already nearly reached the limits of what we could handle.

​

Astrid - I’m a general practitioner in Amsterdam. And I can say that this Corona crisis really turned our work upside down. By the end of February, when the number of infections was rapidly increasing in the Netherlands, we realised that something really serious was going on. We then decided to come together with all the GP’s in the neighborhood, and from then on we had frequent crisis consultations. This was really necessary because there wasn’t enough protective equipment for every practice. And we didn’t have the capacity to take in all the sick people. I’m glad we got to collaborate like this, also just to take care of each other. Simply to see how your coworkers were doing, physically and mentally. Because it was pretty intense. Besides the demanding job, I had a lot to do at home. My three children didn’t go to school anymore, and my husband also has a demanding job in healthcare. So we have a really intense period behind us. But I’m glad everything seems to be a bit under control now, and things are slowly getting back to normal at our jobs.

Suzan - Ik ben verpleegkundige in het ziekenhuis en ik heb een aantal weken op de Corona afdelingen moeten werken. En ik zag hier heel erg tegen op.

Wat het allemaal wel heel erg dragelijk maakte was het enorme aanbod aan eten. Iedere afdeling heeft gewoon een gigantische koelkast gekregen, waar iedere dag wrapjes in werden gelegd, sandwiches... Soms kregen we gesponsord eten. Dat Ajax bij Ron Blauw een menu bestelde voor de hele afdeling. Dus dat was eigenlijk wel heel erg leuk. Dat je binnen kwam en dacht ‘nou wat zullen we nou vandaag weer voor eten of voor lekkers krijgen’.

Al dat eten met heel weinig lichaamsbeweging, dat maakte wel dat… dat ik wel wat zwaarder ben geworden in de afgelopen periode.

​

Frank - Ik ben traumachirurg in Amsterdam. Tijdens de Corona periode heb ik de spreiding mogen regisseren voor de regio Noord-Holland en Flevo. Dat betekend dat als er, zeker in het begin als er heel veel patiënten uit Brabant een plek moeten vinden en niet in hun eigen provincie terecht konden, dan bij ons welkom waren. En zo heb ik eigenlijk geholpen om 130 patiënten te verplaatsen naar het goede ziekenhuis toe. 

We zijn ons nu aan het voorbereiden op de volgende golf, als die nog komt. Ik hoop het natuurlijk niet. Want deze golf hebben we overleefd, en ik hoop als er een volgende komt dat die zeker niet heftiger is. Want de grenzen waren wel zo’n beetje bereikt.

​

Astrid - Ik ben huisarts in Amsterdam. Ik kan wel zeggen dat deze Corona crisis ons werk behoorlijk op zijn kop heeft gezet. Toen eind februari het aantal besmettingen in Nederland ook behoorlijk snel opliep, besefte we ons dat er iets heel heftigs gaande was. 

Wij zijn toen met collega's uit de wijk vrij snel samengekomen, en hebben wij hele frequente crisis overleggen gehouden. Dat was echt nodig omdat je per praktijk gewoon veel te weinig beschermingsmiddelen had, veel te weinig capaciteit om al deze zieke mensen op te vangen. 

Ik ben wel blij dat we zo goed hebben kunnen samenwerken met elkaar, ook om gewoon voor elkaar te zorgen. Te kijken hoe we dit fysiek en mentaal ook zelf goed konden doorstaan, want het was behoorlijk heftig. 

Naast dat het werk zo ontzettend veel van me vroeg, had ik ook thuis behoorlijk wat te doen. Mijn drie kinderen gingen ook niet meer naar school. Daarnaast een partner die ook in de zorg werkt. Dus wij hebben wel een hele heftige tijd achter de rug. Maar ik ben blij dat dat weer een klein beetje onder controle is, en we langzaam weer een beetje ons werk normaal kunnen gaan doen.