Verhalen van Amsterdammers in Coronatijd
"Ik voel me eenzaam, maar iedereen is behulpzaam. Ik mag niet meer naar buiten, soms ben ik bang dat de deuren voorgoed zullen sluiten."
​
- Hafsa, 12
"We hebben geen vrijheid, meer vrij weinig vrijheid. Vrij weinig blijheid, stilte op straat en niemand om je heen."
​
- Mohamed, 12
Hafsa - I feel lonely, but everybody is helpful. I can’t go out anymore, sometimes I’m scared that the doors will close forever. Do I see a dove of peace flying over there? She was flying too fast to see. During this Corona time we have landed in a big battle. Everything is different now, no more fun. We laugh less often, and that makes me angry. It feels like a heavy storm. 1,5 meter is the distance you should keep, otherwise the bodies will no longer be countable. It’s dangerous outside. Stay inside. One day we can dance and cheer again.
​
We see each other on our laptops, but in real life will always remain the best. I realize now that small things are big. I hope I will get my freedom back. Together we will survive this, hopefully without too many tears. I have faith, and I can build a wall with that.
​
Mohamed - During this difficult time we stay at home. It’s annoying, nobody to play with. Sometimes Netflixing, gaming or chilling in front of the TV. It’s annoying nobody to play with.
​
Nobody wants war, unless it’s a playstation game. War is serious. Everybody wants peace, right? I feel stuck, like it’s war. But now a virus is our enemy. It’s sad that people die because of it. Take it serious, this is about our family’s health, our grandfathers and mothers. Fighting against the monster we call corona. It locks us up in the place we live.
​
We don’t have freedom, more like not much freedom at all. Sometimes I think I don’t have any friends left. No more happiness. Silence on the streets and nobody around you. Everything seems normal, what is the problem? This is not ok, it’s as boring as a pumpkin. But little by little it gets better. Hopefully my friends haven't forgotten about me.
​
Hafsa - Ik voel me eenzaam, maar iedereen is behulpzaam. Ik mag niet meer naar buiten, soms ben ik bang dat de deuren voorgoed zullen sluiten. Zie ik daar een vredesduif vliegen in de lucht? Ze vloog te snel om te zien. Ook nu in de Corona tijd zijn we beland in een grote strijd. Alles is anders nu, en niet leuk. We liggen veel minder vaak in een deuk. Dat maakt me best boos, het voelt als een zware regen hoos. Anderhalve meter is de afstand die je moet houden, anders zijn de dodentallen niet meer te houden. Het is gevaarlijk buiten. Blijf binnen. Op een dag mogen we weer dansen en juichen.
​
We zien elkaar via de laptop, maar in het echt zal voor altijd het beste zijn. Kleine dingen zijn groot, dat is wat ik nu besef. Ik hoop dat ik straks mijn vrijheid terug heb. Samen zullen we dit overwinnen, hopelijk zonder veel te hoeven rouwen. Ik heb het vertrouwen, en daar kan ik een muur mee bouwen.
​
Mohamed - Tijdens deze moeilijke tijden zitten we thuis. Het is vervelend, niemand om mee te spelen. Soms Netflixen, gamen of hangen voor de buis. Het is vervelend, niemand om mee te spelen.
Niemand wilt oorlog, tenzij het een game is op de playstation, oorlog is menens. Iedereen wil toch vrede? Ik voel dat ik vastzit, alsof het oorlog is. Maar nu is het een virus, dat onze vijand is.
Het is verdrietig dat hierdoor mensen doodgaan. Neem het serieus, dit gaat om onze familieleden zoals opa’s en oma’s. Vechten tegen het monster, we noemen het corona. Het laat ons vastzitten op de plek waar we wonen.
​
We hebben geen vrijheid, meer vrij weinig vrijheid. Soms denk ik, ik heb geen vrienden meer. Vrij weinig blijheid, stilte op straat en niemand om je heen. Alles lijkt normaal, wat is het probleem? Dit is toch niet te doen, zo saai als een pompoen. Toch wordt het beetje bij beetje beter. Hopelijk zijn mijn vrienden mij nog niet vergeten.