Verhalen van Amsterdammers in Coronatijd
"We werden verplicht gesloten door de staat. Die hadden zoiets van ‘ja weet je contact beroep, 1,5 meter, bla bla bla, gaan jullie maar lekker dicht’."
​
- Gerben, 43
​
I’m a barber. We were obligated to close by the government. They were like “you know contact profession, 1,5 meter, blablabla, you guys just close’. At first it gave me a lot of stress and worries. But then I thought ‘oke, I’m just going to have a vacation for as long as it lasts’. And you know what? I had a vacation for seven weeks. How nice is that?
​
Eventually we reopened on the 11th of May. I opened my booking system, and I didn’t know what was happening to me. Within half a day I was fully booked until the second half of June. That first week was crazy. I think I worked 12/13 hours a day.
​
It was like a marathon. And just like when you finish a marathon, that’s when the emotions kick in. The last day of that week, after my 50th customer or so, I was on my bike towards home. And suddenly I could let everything go. Tears rolled down my face, I was sniffing on my bike. Yeah, it was super intense.
Ik ben kapper. We werden verplicht gesloten door de staat. Die hadden zoiets van ‘ja weet je contact beroep, 1,5 meter, bla bla bla, gaan jullie maar lekker dicht’. Ik kreeg eerst heel veel stress ervan en zorgen, van ‘oh neeee’. Toen dacht ik van oké ‘ik ga gewoon even vakantie houden zolang het duurt’. Nou, wat gebeurd er? Ik heb gewoon zeven weken vakantie gehad. Hoe heerlijk is dat?
En zijn we uiteindelijk 11 mei open gegaan en toen heb ik mijn online boekingssysteem open gezet. Ik wist niet wat mij gebeurde. Ik stond echt binnen een halve dag helemaal vol tot aan half juni. De eerste week was ook een gekkenhuis. Ik heb volgens mij 12/13 uur per dag gewerkt.
​
Het was een soort marathon, en net zoals bij een marathon als je die uit hebt gelopen. Dan komt die emotie los. De laatste dag van die week, na klant 50 geloof ik, ik zat op de fiets naar huis en in één keer kon ik het helemaal los laten. Tranen rolde over mijn wangen en ik was helemaal aan het sniffelen op de fiets terug naar huis. Ja het was super heftig.