Verhalen van Amsterdammers in Coronatijd
"We hebben een lange strandwandeling gemaakt en gepicknickt, waarbij we zelfs beide een apart kleedje hadden."
​
- Britt, 29
​
My date and I got to know each other on Tinder right before the Corona outbreak. I think we met on the day before the first press conference, so we decided to keep 1,5 meter distance. After this date it soon turned out that we really liked each other, and that we would like to keep seeing each other. Although we were actually supposed to be in quarantine.
​
During this second date we still kept our distance. We took a long walk at the beach and had a picnic. We even had our own picnic blankets. And later on, during dinner at her house, we still kept our distance. When I decided to go home eventually, she walked me to the door. And suddenly I felt this wave of awkwardness coming over me. Because I really didn’t know how to say goodbye. We had so much fun and I felt this strong need to give her a hug, instead of just walking away. So, out of discomfort, I made a joke of it. I turned around suddenly, waved at her and said bye. But right at that moment I saw that she was making a move at me, for a hug or maybe even a kiss. So I turned back around and suddenly we were making out.
Mijn date en ik leerden elkaar kennen via tinder, vlak voordat corona uitbrak. We spraken volgens mij af op de dag voor de eerste persconferentie, en besloten wel om de 1,5 meter afstand te bewaren. Na die date bleek al gauw dat we het beide echt super leuk vonden, en dat we elkaar eigenlijk nog graag wilde blijven zien. Ondanks dat we eigenlijk dus wel in quarantaine zaten.
​
Tijdens die tweede date hebben we nog steeds heel keurig afstand gehouden. We hebben een lange strandwandeling gemaakt en gepicknickt, waarbij we zelfs beide een apart kleedje hadden. En later tijdens het avondeten bij haar thuis hebben we ook heel goed afstand bewaard. En uiteindelijk toen ik besloot om weer naar huis te gaan, toen liepen we samen richting de deur. En ik voelde echt een golf van ongemakkelijkheid door mijn lichaam gieren omdat ik echt gewoon niet wist hoe ik nou afscheid zou gaan nemen. Want het was echt vet leuk en ja… je hebt dan gewoon echt een extreme drang om in ieder geval een knuffel te geven en niet zomaar weg te lopen. En uit ongemakkelijkheid maakte ik er maar een grapje van. Dus ik draaide me heel abrupt om, en ik zwaaide en zei doei. Maar op dat moment zag ik dat zij aanstalte maakte voor een knuffel of misschien wel een kus. Dus toen draaide ik me weer om, en opeens stonden we te zoenen.