Verhalen van Amsterdammers in Coronatijd
"Pas later realiseerde ik me dat die vierde etage wel erg hoog is. En ik heb hoogtevrees."
​
- Barbara, 62
​
My mother is 86 years old, and has been diagnosed with Alzheimer for over 10 years. She is now living in a nursing home. Because of the Corona crisis I couldn’t visit my mother.
But one day we got the news that the fire department had a plan. On their day off, they would park the firetruck with the big crane in front of the nursing home. That way, family and friends could go up in the crane and talk, while keeping 1,5 meters distance, with their mom or dad in front of the open window. My mom lives on the 4th floor, and I liked this plan so I signed up. However, later on I realised that the 4th floor is pretty high. And that I have a fear of heights. But I didn’t want to lose face, everything for my mother.
​
So with shivering knees I got into the crane, clinging myself to the bin. But because of the noise the crane motor made I couldn’t hear my mother. And after a few minutes my mom wanted to walk away, because she had enough of it. I was still shivering and was barely able to make two pictures from the event. And then my mom left to go back to her room.
Mijn moeder is 86 en heeft al ruim 10 jaar Alzheimer, inmiddels zit ze in een verpleegtehuis. Door de Corona crisis kon ik mijn moeder niet bezoeken.
Op een dag kregen we bericht dat de brandweer een idee had. Op hun vrije dag zouden ze voor komen rijden met een brandweerauto, waarop een grote kraan met zo’n bakje zit. Zo konden familie en vrienden in dat bakje omhoog. Dan ga je op 1,5 meter van het open raam praten met je moeder of vader. Mijn moeder zit dan op de vierde etage. Dat leek me wel wat, dus ik heb me ingeschreven. Pas later realiseerde ik me dat die vierde etage wel erg hoog is. En ik heb hoogtevrees. Maar ik wilde me niet laten kennen, alles voor mijn moeder.
​
Ik stond met knikkende knieën van de hoogtevrees vastgeklampt aan het bakje, en door het lawaai van de motor die dat bakje omhoog moest houden kon ik dan weer mijn moeder niet goed verstaan. En mijn moeder had er na een paar minuten eigenlijk wel weer genoeg van, die wilde alweer weglopen. Ik kon nog net bibberend twee foto’s maken van het evenement. En toen wou mijn moeder weer naar haar kamer.